-
1 wymyślać od kogoś
= wyzywać od kogoś руга́ть, обзыва́ть ке́м-л. -
2 wyzywać od kogoś
= wymyślać od kogoś -
3 od
предл.• в• из• из-за• об• обо• от• при• про• с* * *(ode) предлог. с Р. 1. от odejść od okna отойти от окна;list od koleżanki письмо от подруги; głowa boli od hałasu голова болит от шума; kołnierz od palta воротник от пальто; 2. от; с(о); уже; od jutra с завтрашнего дня; od rana do wieczora c утра до вечера; od tygodnia (roku) уже неделю (год); dwa metry ode mnie в двух метрах от меня; wiatr od gór ветер с гор; 3. за; с; płaca od sztuki оплата за штуку; po dwa złotych od głowy по два злотых с человека; 4. разг. по; иногда не переводится; specjalista od czegoś специалист по чему-л.; pani od polskiego учительница польского языка; 5. при сравн, ст. прил. и нареч. чаще не переводится; wyższy ode mnie выше меня; jest nie gorszy od innych он не хуже других; ● od dołu снизу; od góry сверху; od stóp do głów с головы до пят; wymyślać, wyzywać od kogoś ругать, обзывать кем-л.; ktoś jest od tego, aby (żeby)... разг. на то здесь кто-л., чтобы...* * *предлог с Р1) отodejść od okna — отойти́ от окна́
list od koleżanki — письмо́ от подру́ги
głowa boli od hałasu — голова́ боли́т от шу́ма
kołnierz od palta — воротни́к от пальто́
2) от; с(о); уже́od jutra — с за́втрашнего дня
od rana do wieczora — с утра́ до ве́чера
od tygodnia (roku) — уже́ неде́лю ( год)
dwa metry ode mnie — в двух ме́трах от меня́
wiatr od gór — ве́тер с гор
3) за; сpłaca od sztuki — опла́та за шту́ку
po dwa złotych od głowy — по два зло́тых с челове́ка
4) разг. по; иногда не переводитсяspecjalista od czegoś — специали́ст по чему́-л.
pani od polskiego — учи́тельница по́льского языка́
5) при сравн. ст. прил. и нареч. чаще не переводитсяwyższy ode mnie — вы́ше меня́
jest nie gorszy od innych — он не ху́же други́х
•- od dołu- od góry- wyzywać od kogoś
- ktoś jest od tego, aby…
- ktoś jest od tego, żeby…
См. также в других словарях:
wymyślać — I {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, wymyślaćam, wymyślaća, wymyślaćają, wymyślaćany {{/stl 8}}– wymyślić {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIb, wymyślaćlę, wymyślaćli, wymyślaćlony {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} myśląc,… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
wymyślać [nawymyślać] — {{/stl 13}}{{stl 8}}{komuś} {{/stl 8}}od ostatnich [od najgorszych] {{/stl 13}}{{stl 7}} ordynarnie, wulgarnie wyzywać kogoś, obrzucać kogoś obelgami, wyzwiskami : {{/stl 7}}{{stl 10}}Wścibskiej sąsiadce nawymyślała od najgorszych. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
wymyślać — ndk I, wymyślaćam, wymyślaćasz, wymyślaćają, wymyślaćaj, wymyślaćał, wymyślaćany 1. forma ndk czas. wymyślić (p.) 2. «obrzucać kogoś wymysłami; ubliżać, urągać komuś, lżyć kogoś; wygadywać coś na kogoś, besztać» Wymyślał wszystkim nie licząc się… … Słownik języka polskiego
ciskać [rzucać] gromy — {{/stl 13}}{{stl 8}}{na kogoś, na coś} {{/stl 8}}{{stl 7}} krzyczeć, wymyślać na kogoś, na coś; głośno, w ostrych słowach dawać wyraz swojemu oburzeniu, wściekłości na kogoś, na coś : {{/stl 7}}{{stl 10}}Rzucał gromy na dzisiejszą młodzież, gdy… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
psioczyć — ndk VIb, psioczyćczę, psioczyćczysz, psiocz, psioczyćczył pot. «wygadywać, wymyślać na kogoś albo na coś; wyrzekać, wyrażać niezadowolenie» Psioczyć na niesumiennych urzędników. Psioczyć na biurokrację, na nieporządek. Psioczyć na… … Słownik języka polskiego
wygadywać — ndk VIIIa, wygadywaćduję, wygadywaćdujesz, wygadywaćduj, wygadywaćywał, wygadywaćywany 1. pot. «mówić bez sensu, bez zastanowienia; pleść» Wygadywać coś nie na temat. Co ty wygadujesz! ◊ Wygadywać niestworzone rzeczy «mówić rzeczy zmyślone,… … Słownik języka polskiego
wyzwać — dk IX, wyzwaćzwę, wyzwaćzwiesz, wyzwaćzwij, wyzwaćzwał, wyzwaćzwany wyzywać ndk I, wyzwaćam, wyzwaćasz, wyzwaćają, wyzwaćaj, wyzwaćał, wyzwaćany 1. «wezwać do wzięcia udziału w walce, zapasach, grze itp.» Wyzwać kogoś na pojedynek a. wyzwać kogoś … Słownik języka polskiego
gęba — ż IV, CMs. gębabie; lm D. gąb (gęb) 1. rub. «usta, wargi, jama ustna; także jako miejsce, gdzie się znajdują narządy mowy; mowa» Chodził z otwartą gębą. Nie wypuszczał fajki z gęby. ◊ Gęba (gębę) na kłódkę! «milcz, nie mów ani słowa; dochowaj… … Słownik języka polskiego
świat — m IV, D. a, C. u, Ms. świecie; lm M. y 1. «kula ziemska, Ziemia jako miejsce bytowania człowieka wraz ze wszystkim, co na niej istnieje; warunki tego bytowania, życie na Ziemi z wszelkimi jego przejawami» Życie na świecie. Podróżować, wędrować po … Słownik języka polskiego
wrzeszczeć — ndk VIIb, wrzeszczećczę, wrzeszczećczysz, wrzeszcz, wrzeszczećczał, wrzeszczećczeli wrzasnąć dk Va, wrzeszczećnę, wrzaśniesz, wrzaśnij, wrzeszczećnął, wrzeszczećnęła, wrzeszczećnęli, wrzeszczećnąwszy «krzyczeć głośno; o ptakach: wydawać krzykliwy … Słownik języka polskiego
morda — ż IV, CMs. mordardzie; lm D. mord 1. «przednia część głowy zwierzęcia; pysk, paszcza» Psia morda. Morda konia. 2. wulg. «twarz, usta człowieka» Ordynarna, prostacka morda. ◊ (Trzymać, trzymaj) mordę na kłódkę; mordę w kubeł «nic nie mówić, nic… … Słownik języka polskiego
